De voorwaarde voor een kind om uit te kunnen groeien tot een volwassen mens met een eigen identiteit en wil is een omgeving waarin hij zich veilig, gezien en geaccepteerd voelt en alle ruimte krijgt om zichzelf te ontdekken.

Band met de moeder fundamenteel

Ouders die ten gevolge van een (overgeërfd) trauma een getroebleerde relatie hebben met zichzelf, zullen dat niet kunnen bieden. Fundamenteel daarin is de relatie met de moeder als het gaat om hechting en veiligheid. Als de moeder niet beschikbaar is, zal het kind die band met de vader opbouwen, maar ‘pas’ na de negen maanden in de buik van de moeder.

Wanneer zij niet thuis geeft

Als de moeder dus door een (overgeërfd) trauma een deel van zichzelf is kwijtgeraakt, zal zij moeite hebben zich te verbinden met haar kind. Omdat zij gevoelig is voor emotionele ervaringen die haar trauma kunnen activeren, zullen de heftige emoties die het krijgen van een kind met zich meebrengt, haar overlevingsmodus activeren. Met als gevolg dat zij zich, op voor het kind onbegrijpelijke momenten, emotioneel zal afschermen. Daarmee niet alleen de onverwerkte traumagevoelens blokkerend, maar ook de verbinding verbreken met het kind en met haar ware, gezonde zelf. Dit mechanisme kan al in werking treden vanaf het moment van conceptie.

Levensbedreigende paradox

Het kind zal dit vermijdingsgedrag van zijn moeder ervaren als verlaten worden. Hij is in alles afhankelijk van haar. Zonder haar gaat hij dood, maar mét haar is hij zijn leven ook niet zeker. Op dat moment komt hij voor een levensbedreigende paradox te staan: Angst om haar te verliezen en tegelijkertijd angst voor haar afwijzing. Verlangen om haar te beschermen zodat zij voor hem kan zorgen en tegelijkertijd verlangen zichzelf te beschermen omdat hij zich niet veilig voelt bij haar. Deze totaal verwarrende situatie is zo stressvol voor het kind dat hij getraumatiseerd raakt. Het liefdestrauma is een feit.

Aanpassen om te overleven

Om te overleven past het kind zich aan aan de moeder en geeft daarmee zijn eigen identiteit op. De afstand tot zichzelf wordt nog eens extra vergroot door de verwarde psychische toestand van de moeder die hij de eerste negen maanden met het vruchtwater ingedronken kreeg en zijn eerste psychologische imprint vormt. Haar onverwerkte trauma’s die vaak van generatie op generatie doorgegeven werden en zij in haar psychologische structuur heeft zitten worden ook de zijne.

Relatie met ouders blauwdruk voor relaties later

Deze eerste traumatische verbinding met bijbehorende vergroeide identiteit neemt hij mee naar iedere volgende relatie: de liefde is niet te vertrouwen maar iets waar je desondanks hevig naar verlangt en tegelijk doodsbang voor bent.